نگهداری از مرغ عشق
 | این یک صفحه به عنوان یک کتاب کامل در نظر گرفته شده است. این صفحه، خرد محسوب نمیشود. |
 | گمان می‌رود که این صفحه از کتاب ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر می‌توان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکیکتاب:نظرخواهی برای حذف فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. |
معرفی
[ویرایش]مرغ عشق (Budgerigar) یکی از اعضا کوچک خانواده طوطی‌ها محسوب می‌شود. مهد این پرنده زیبا استرالیا می‌باشد. در طول قرن ۱۹ و ۲۰ هزاران جفت از این پرنده به سایر قاره‌ها آورده شد و خیلی زود توانست جای خود را به عنوان یک‌حیوان خانگی محبوب باز کند. رنگهای زیبا، صدای دلنشین، توانایی تقلید صدا، طبیعت اجتماعی، نگهداری آسان وقیمت ارزان، مرغ عشق را به یکی از محبوب‌ترین پرندگان تبدیل کرده است.
خصوصیات
[ویرایش]مرغ عشق در رنگهای متنوعی وجود دارد که از جمله آنها سبز، زرد، آبی و شیری می‌باشد. در طبیعت به کمک منقارقوی و شکل انگشتان پاهایش، دو انگشت رو به جلو و دو تا رو به عقب به راحتی از شاخه‌ها بالا می‌رود. مرغ عشق حدوداً در ۳ ماهگی بالغ می‌شود. برجستگی روی قاعده منقار در غالب پرندگان نر بالغ آبی روشن یا بنفش‌و در ماده بالغ قهوه‌ای است. البته این رنگ در نابالغین کاملاً مشخص نیست ضمن اینکه هنگام بیماری یا پیری رنگ‌بتدریج کم می‌شود.
مرغ عشق ماده در هر نوبت به طور متوسط ۴-۶ تخم می‌گذارد. جوجه‌ها ۱۶-۱۸ روز بعد از تخم بیرون آمده و۲۴-۲۸ روز در لانه می‌مانند. در طول این مدت جوجه‌ها به شدت وابسته به مادر هستند.
سایر مشخصات
[ویرایش]طول عمر: ۷-۸ سال وزن: ۴۰-۴۵ گرم طول بدن پرنده نر: ۱۸ سانتیمتر
خریداری
[ویرایش]باید توجه داشت که مرغ عشق (مانند سایر حیوانات خانگی) حتماً باید از جای مطمئن خریداری شود. سن مناسب‌برای خرید ۶-۷ هفتگی است. هنگام خرید به وضعیت پرها دقت کنید چرا که نشانه خوبی از وضعیت کلی پرنده است. در پرنده سالم پرها صاف، شفاف و درخشان می‌باشند در حالیکه پرنده بیمار کسل بوده و پرهای ژولیده‌ای دارد. چشم‌هاباید شفاف، درخشان و فاقد تورم باشند. پاها به راحتی میله قفس را بگیرند و پرنده در حالت ایستاده زاویه ۳۰ نسبت به‌خط قائم داشته باشد. اطراف مخرج طبیعی و پرنده شاداب باشد.
رابطه با انسان و حیوانات خانگی مرغ عشق خیلی زود اهلی شده و به خانه خو می‌گیرد. می‌توان به آن یاد داد که روی انگشت بنشیند (شکل ۲). حضورسگ و گربه موجب ناراحتی پرنده می‌شود حتی اگر به آن دسترسی نداشته باشند.
پرنده جدید را باید بتدریج وارد کرد حتی اگر جفت پرنده شما باشد. بهتر است ابتدا در قفسهای مجزا ولی کنار هم‌باشند (بدون تماس) تا به هم عادت کنند. نگهداری
قفس
[ویرایش]باید فضای کافی برای تحرک پرنده داشته باشد. اندازه توصیه شده برای یک جفت مرغ عشق ۷۵‚۶۰‚۱۰۰سانتیمتر می‌باشد. داشتن میله‌های افقی (نسبت به عمودی) ارجح است چرا که پرنده می‌تواند برای بالا رفتن از آن‌استفاده کند.
مکان قفس
[ویرایش]قفس باید در اتاقی روشن، با هوای مناسب و در جریان (با دمای ۱-۲۶ سانتیگراد بدون تغییرات ناگهانی)، بدون دود سیگار و در گوشه‌ای از اتاق قرار داد تا پرنده احساس امنیت کند. پرنده نباید در معرض تابش مستقیم خورشیدباشد همچنین آشپزخانه محل مناسبی برای قفس نمی‌باشد چون دارای بخارات مضر است. ارتفاع قفس بهتر است‌طوری باشد که پرنده حدوداً هم سطح چشمان شما باشد تا کنترل و اهلی کردن آن ساده‌تر شود. با توجه به اینکه مرغ عشق در شب ساعاتی را می‌خوابد در صورتیکه برق روشن است بهتر است روی قفس با پارچه‌پوشانده شود.
وسایل داخل قفس
[ویرایش]وسایل لازم برای قفس شامل ظروف آب، غذا و سنگریزه و قالب معدنی (یا کف دریا) می‌باشد. اسباب بازی نیز بویژه برای یک پرنده تنها لازم است. کف قفس را می‌توان با روزنامه (رنگی نباشد) یا روزنامه که روی آن ماسه ریخته شده است، پوشاند. آبخوری لوله‌ای، برای مرغ عشق مناسب است.
جلوی ظروف آب و غذا باید میله باشد تا پرنده بتواند بر روی آن بنشیند ضمن اینکه‌ظروف آب و غذا نباید زیر میله‌های بالایی قفس باشند چر که با مدفوع پرنده آلوده می‌شوند. آب همیشه تازه و تمیز بایددر اختیار پرنده باشد. کف قفس باید هر روز و کل قفس ۳-۴ روز یک بار تمیز شوند.
میله داخل قفس
[ویرایش]میله‌های چوبی نسبت به پلاستیکی ارجح هستند ضمن اینکه بهتر است قطر میله‌ها متفاوت باشد. به‌طور کلی قراردادن شاخه درخت بویژه به جای میله‌های بالایی قفس مناسبتر است چرا که پرنده می‌تواند از آن بالا رفته‌ضمنا ناخن‌هایش نیز ساییده می‌شود. برای این کار می‌توان یک ساقه به قطر ۱-۱/۵ سانتیمتر پیدا کرده که عاری ازسمپاشی، قارچ و مدفوع پرندگان وحشی باشد سپس برگ و شاخه‌های اضافی آن را قطع کرده و داخل قفس قرار داد.
اسباب بازی
[ویرایش]مرغ عشق آینه را دوست دارد. می‌توان یک آینه کوچک را داخل قفس قرار داد یا بهتر است یک آینه‌دیواری کنار قفس باشد تا پرنده خود را ببیند. اسباب بازیهای دیگر مورد علاقه مرغ عشق شامل نردبان، تاب، توپ پینگ‌پنگ آویزان و زنگ می‌باشند.
تمرین و ورزش‌مرغ عشق نیاز به پرواز آزاد دارد. در صورتیکه پرنده شما به قفس عادت کرده، می‌تواند هر روز بیرون بیاید و در اتاق‌پرواز کند. برای این کار ابتدا باید شرایط اتاق کاملاً مناسب باشد. در و پنجره‌ها بسته، بخاری‌ها خاموش و سگ و گربه دراتاق نباشد. آنگاه می‌توان در قفس را باز کرده تا پرنده ۲۰-۳۰ دقیقه بازی کند. پرنده‌ای که به قفس خود عادت کرده پس ازاین مدت باز خواهد گشت بویژه اگر به طور منظم برای بازی بیرون آورده شود.
صحبت کردن
[ویرایش]مرغ عشق تا حدی قادر است صحبت کردن را بیاموزد. بهترین زمان برای یاد دادن از حدود ۵-۶ هفتگی است. پرنده‌نر از نظر یادگیری بهتر از ماده می‌باشد. برای یاد دادن باید توجه کرد که کلمه بدقت و بارها تکرار شود. با توجه به اینکه‌پرنده معنی کلمه را نمی‌فهمد باید کلمه به یک شکل تکرار گردد.
تغذیه
[ویرایش]غذای اصلی مرغ عشق در اسارت و آزادی دانه است. دانه‌ها شامل ۲ گروه مهم هستند: ۱ـ دانه غلات: کربوهیدرات زیاد و چربی کم دارند؛ مانند ارزن و ذرت. ۲ـ دانه‌های روغنی: چربی زیاد و کربوهیدرات کم دارند؛ مانند تخم آفتابگردان یا تخم کتان.
غذای مناسب مرغ عشق شامل دانه قناری و ارزن می‌باشد ولی این ترکیب غذای کاملی نیست بویژه هنگام تولید مثل‌و برای بالانس کردن آن اضافه کردن یک‌دانه روغنی (مانند تخم کتان) لازم است. علاوه بر اینها سبزیجات (مانند هویج، کلم)، میوه‌های تازه (مانند سیب، انگور) و نیز مکمل توصیه می‌شوند. باید توجه داشت که هر نوع تغییر جیره به تدریج‌انجام شود.
مکمل
[ویرایش]دو مکمل مهم برای مرغ عشق سنگریزه (یا شن) و کف دریا می‌باشند. پرندگان دانه‌خوار از جمله مرغ عشق‌اغلب قبل از خوردن دانه اقدام به خوردن سنگریزه می‌کنند. سنگریزه در سنگدان پرنده کمک به شکستن دانه کرده ونقش مهمی در هضم آن دارد. باید توجه داشت که سنگریزه آلوده نباشد. کف دریا یک منبع با ارزش کلسیم است ضمناپرنده جوان از آن برای اصلاح منقارش نیز استفاده می‌کند. بهتر است در جایی فیکس باشد تا توسط پرنده جابجا نشود.
آب
[ویرایش](برای نوشیدن و استحمام) مرغ عشق به آب کمی نیاز دارد ولی آب تازه در ظرف تمیز باید همیشه در دسترس باشد. بهتر است آب هر روزعوض شود. پرنده برای آراستن پرهای خود نیز نیاز به آب دارد. برخی پرنده‌ها برای استحمام ظرف آب را دوست دارند و برخی‌دیگر را می‌توان به آرامی اسپری زد. باید توجه داشت که این کار در یک روز خوب و گرم انجام شود و پرنده قبل ازخوابیدن خود زمان مناسب برای خشک شدن داشته باشد.
تولید مثل
[ویرایش]برای موفقیت در جوجه گرفتن باید به موارد زیر توجه شود:۱ ۱ـ فراهم آوردن شرایط مناسب نگهداری و تغذیه
۲ـ قرار دادن جعبه آشیانه (شکل ۳): یک محرک برای تولید مثل محسوب می‌شود. برای مرغ عشق جعبه آشیانه به اندازه۲۳‚۱۷‚۱۷ سانتیمتر و ورودی به قطر ۴-۵ سانتیمتر مناسب است. وجود یک میله جلوی سوراخ ورودی کمک می‌کندپرنده نر جفت خود را هنگام خوابیدن روی تخم‌ها بهتر تغذیه کند. بهتر است کف جعبه آشیانه کشویی باشد (مانندشکل) تا تمیز کردن آن به سادگی صورت گیرد. ضمناً مرغ عشق تخم را مستقیماً روی چوب می‌گذارد و نیاز به ماده‌دیگری نیست.
۳ـ استرس: استرس را باید به حداقل رساند. صاحبان وسواسی یا فضول که بطور متناوب داخل جعبه آشیانه را نگاه‌می‌کنند و نیز ظاهر شدن شکارچیان مانند گربه اطراف قفس از عوامل مهم استرس محسوب می‌شوند.
۴ـ نقش تحریک سایر پرندگان: می‌توان ۲ جفت مرغ عشق را در قفسهای مجزا ولی در کنار یکدیگر قرار داد. صدای هرجفت می‌تواند جفت مقابل را به نشان دادن رفتار تولید مثلی تشویق کند.
۵ـ تأثیر نور: افزایش تدریجی مدت زمان وجود نور تحریک مناسبی است. فصل جفت‌گیری مرغ عشق معمولاً بهار وتابستان است.
بیماریهای مهم
[ویرایش]رشد بیش از حد ناخن‌ها و منقار: در صورت بروز این پدیده باید از محلی که فاقد عروق خونی هستند کوتاه شوند. اگرانجام آن مشکل است به دامپزشک مراجعه کنید.
سرماخوردگی
[ویرایش]نشانه‌های این بیماری تب، کاهش اشتها و حرکات مداوم دم است. بیماری در صورت پیشرفت به‌ذات‌الریه منتهی می‌شود. علاوه بر درمان دارویی باید دمای اتاق را تا ۲۷ درجه سانتیگراد بالا برده و ثابت نگه داشت. به‌اشتها آمدن پرنده تأثیر زیادی در بهبودی دارد بنابراین باید غذاهای مورد علاقه پرنده به همراه ویتامین B به آن داده شود.
بیماری پسیتاکوز
[ویرایش]اهمیت این بیماری در قابلیت انتقال آن از مرغ عشق (و سایر طوطی‌ها) به انسان می‌باشد. برای‌جلوگیری از این امر، مرغ عشق را از جاهای کاملاً مطمئن خریداری کرده و در صورت مشاهده علائمی چون لاغری، کسالت، ریزش از بینی و اسهال سبز ضمن قطع تماس با پرنده به دامپزشک مراجعه کنید.