بررسی موردهایی از اخلاق حرفه‌ای/بیل جوی و مخاطرات فناوری

بیل جوی در سال ۱۹۸۲ با همکاری تنی چند از افراد، سان مایکروسیستمز را بنیانگذاری کرد. بیل جوی هنگامی که در سان مایکروسیستمز مشغول به کار بود، به طراحی نرم‌افزار رایانه می‌پرداخت و علاوه بر تولید سکوی جاوا، پروتکل NFS را نیز تولید کرد، پروتکلی که به کاربران اینترنت اجازه دسترسی به فایل‌ها از طریق یک شبکه را می‌دهد. تجربه حضور جوی در سان سبب شد او در تماس با رشد سریع فناوری قرار بگیرد و از اینکه می‌دید همه چیز چه قدر سریع در حال تغییر است، هل شود. بیل جوی در آپریل ۲۰۰۰ در مجله وایِرد مقاله‌ای با عنوان چرا آینده به ما نیازی ندارد نوشت. در این مقاله جوی نگرانی خود را نسبت به مسیر حرکت پیشرفت‌های فناورانه و نیز سرعت این حرکت بیان کرده است. او علت ترس خود را از ربات‌های خود تکثیر شونده و اینکه تا چه حد گسترش دانش در سده ۲۱ام می‌تواند موجب پیشرفت ژنتیک، نانوفناوری و رباتیک شود، توضیح داده است.

تاریخچه فردی

جوی از اوان کودکی استعداد ریاضی خود را نشان می‌داد، در ادامه در دبیرستان عملکرد خوبی از خود نشان داد و به دانشگاه میشیگان رفت. از دانشگاه میشیگان مدرک کارشناسی مهندسی برق گرفت و به اکتشاف رایانه‌ها پرداخت. او از اینکه می‌دید رایانه‌ها می‌توانند مسائل را حل کنند و صحیح و غلط را تشخیص دهند شیفته شده بود. جوی تحصیلات خود را در دانشگاه برکلی ادامه داد و کارشناسی ارشد مهندسی برق گرفت. او وقتی در دانشگاه برکلی بود، برای شرکت گروه تحقیقاتی سیستم‌های رایانه‌ای (به انگلیسی: Computer Systems Research Group) کار کرد و در آنجا به توسعه بی‌اس‌دی یونیکس پرداخت، نرم‌افزاری که بعدها شرکت اپل، مک‌اواس را روی آن ساخت.

چرا آینده به ما نیازی ندارد؟

آشنایی با ایده‌ها و بیم‌ها

جوی مقاله خود را با یادآوری زمانی که با فناوری‌های نو روبرو می‌شد چه قدر نگران می‌شد شروع می‌کند. پس از گفتگوی با جان سرل و ری کرزویل بود که جوی تهدید فناوری‌های جدید را در جوامع انسانی جدی تلقی کرد. بیل جوی از کرزویل نقل می‌کند که می‌گفته است: «سرعت پیشرفت فناوری شتاب خواهد گرفت و ما یا خودمان به ربات‌هایی تبدیل خواهیم شد یا با ربات‌ها ترکیب خواهیم شد.»

جستجوی دانش

جوی نگرانی‌های برخاسته در مورد فناوری‌های نو را نشئت گرفته از جستجوی بی‌پایان دانش می‌داند. او نگرش‌اش این است که دانش چیز خوبی است و انسان ذاتا تمایل به دانستن دارد. اما آن چیزی که جوی آن را چالش قلمداد می‌کند، ضرورت دانش است و به ویژه با هزینه نژاد بشر. جوی عقیده دارد تنها راه برای اینکه از خودمان محافظت کنیم این است که جستجوی دانش را بسیار محدود کنیم. او نیچه را به خاطر گفتن «تمایل به رسیدن به حقیقت» و «حقیقت به هر قیمتی» مورد انتقاد قرار می‌دهد و آن را خطرناک می‌داند.

ژنتیک، نانوفناوری و رباتیک در برابر فناوری‌های هسته‌ای، زیستی و شیمیایی

تردیدهای جوی در مورد جستجو کردن برای حقیقت به هر قیمتی از ترس او ناشی می‌شود؛ ترسی که بیل جوی از پیشرفت‌های فناوری مربوط به سده ۲۱ام دارد. این پیشرفت‌های فناوری در قرن ۲۱ام عبارتند از ژنتیک، نانوفناوری و رباتیک.

در مقاله «چرا آینده به ما نیازی ندارد؟»، بیل جوی پیشرفت‌های ژنتیک، نانوفناوری و رباتیک در سده ۲۱ام را در امتداد پیشرقت‌های هسته‌ای، زیستی و شیمیایی در سده ۲۰ام قلمداد می‌کند. ادعای بیل جوی این است که بشر با جستجو برای حقیقت و دانش، تخریب انسانیت را رقم زد. جو به این موضوع می‌پردازد که پیشرفت‌های بمب اتم چگونه ادامه پیدا کرد و اگر متوقف نمی‌شد می‌توانست منجر به پایان زندگی بشر شود.

مثال‌هایی از رسانه‌ها

اگر چه ممکن است نگرانی‌های جوی دور از دسترس و مسخره به نظر برسد، این نگرانی‌ها، نگرانی‌هایی هستند که افراد زیادی آن‌ها را با ما به اشتراک گذاشته‌اند. یک نگاه گذرا به رسانه‌های در دسترس به ما نشان می‌دهد چطور این نگرانی‌ها موضوعِ فیلم‌ها، مجموعه‌های تلویزیونی و دیگر منابع فرهنگی محبوب شده است. چند مثال از این رسانه‌ها عبارتند از ماتریکس، ترمیناتور (نابودگر) و روزی که دنیا از حرکت ایستاد.