هزینه‌ها و دستمزدها

هزینه‌های کارسوق را می‌توان در سه دسته بررسی کرد:

هزینه‌های اجرایی: هزینهٔ سفر و اقامت برگزارکنندگان، هزینهٔ تغذیهٔ دانش‌آموزان در طول کارسوق، هزینه‌های آزمایشگاهی و تجهیزات، هزینهٔ اجرایی برگزاری برنامه‌های ویژه
دستمزدها: حق‌الزحمهٔ برگزارکنندگان و هماهنگ‌کنندگان کارسوق
جایزه‌ها: هزینهٔ برای جایزهٔ دانش‌آموزانی که در مسابقهٔ پایانی کارسوق برنده می‌شوند

اگر کارسوق هدف مالی ندارد

کارسوق معمولاً روشی برای رساندن آموزش‌های متفاوت و باکیفیت به دانش‌آموزانی است که به چنین آموزش‌هایی دسترسی ندارند. به همین دلیل، کارسوق را می‌توان راهی برای رفع تبعیض در امکانات آموزشی دانست. از همین رو، بسیاری از دانشجویان و برگزارکنندگان کارسوق، چنین برنامه‌هایی را بدون چشم‌داشت مالی برگزار می‌کنند تا از این راه فرصت‌های بیشتری را در برابر دانش‌آموزان تشنهٔ آموزش فراهم آورند.

اگر شما هم می‌خواهید کارسوق را بدون چشم‌داشت مالی برگزار کنید (که ما به این خاطر از تلاش شما بسیار ممنونیم) طبیعتاً نیازی نیست که در مذاکره با مسئولان مؤسسهٔ میزبان حرفی از دستمزد بزنید. با این وجود، احتمالاً بخواهید که میزبان هزینه‌های شما را (هزینهٔ سفر، اقامت، مواد مصرفی آزمایشگاهی، جایزهٔ دانش‌آموزان، و...) تقبل کند. هرچند که مؤسسه‌های میزبان معمولاً شما را میهمان خود می‌شمارند و خود را ملزم به پرداخت چنین هزینه‌هایی می‌دانند، ولی شما هم باید برای احتیاط چنین مواردی را در طول مذاکرات اولیه، و نیز در پروپوزال رسمی‌ای که برای کارسوق می‌نویسید، به میزبان یادآوری کنید.

اگر انتظار دستمزد دارید

کارسوق‌ها معمولاً به طور موردی برگزار می‌شوند، یعنی کمتر پیش می‌آید که یک گروه چندین کارسوق را در یک مؤسسه برگزار کند. در نتیجه مسئولان مؤسسهٔ میزبان معمولاً فرصتی برای شناخت قبلی از برگزارکنندگان، توانایی آن‌ها برای برگزاری کارسوق، و در مواردی حتی خودِ مفهوم کارسوق ندارند. به همین دلیل، از چشم مؤسسهٔ میزبان، تعهّد برای پرداخت دستمزد معمولاً تعهد پرخطری است، زیرا آن‌ها نمی‌دانند که دقیقاً هزینهٔ چه چیزی را قرار است پرداخت کنند و آیا این هزینه ارزشش را دارد یا نه.

از همین رو، دور از انتظار نیست که مسئولان مؤسسهٔ میزبان در برابر تعهد پرداخت دستمزد به برگزارکنندگان کارسوق مقاومت کنند. اما اگر دریافت دستمزد برای شما و دیگر برگزارکنندگان کارسوق مهم است، این روش‌ها برای قانع کردن مسئولان مؤسسهٔ میزبان شاید به شما کمک کند:

در مذاکرات اولیه، مسئولان مؤسسهٔ میزبان را با مفهوم کارسوق و نمونه‌های موفقی از آن آشنا کنید. مثلاً می‌توانید نمونه‌هایی از همین کتاب را به آن‌ها نشان دهید
اگر گروه برگزارکننده (شما) یا بخشی از اعضای گروه تجربهٔ برگزاری کارسوق در گذشته را دارند، مستندات این تجربه‌ها را به عنوان شاهدی در توانایی گروه در برگزاری کارسوق به مؤسسهٔ میزبان ارائه دهید

اگر همچنان تعهد پرداخت دستمزد برای مؤسسهٔ میزبان دشوار بود، می‌توان پرداخت دستمزد (یا مقدار دقیق آن) را مشروط به برگزاری موفق کارسوق کرد؛ یعنی از میزبانان قول ضمنی گرفت که اگر آن‌ها در پایان از کارسوق راضی بودند، دستمزدی را به برگزارکنندگان بپردازند. ناگفته پیداست که در این شرایط تضمینی برای این که دستمزدی پرداخت شود وجود نخواهد داشت.

در هر حال، اگر توافقی برای پرداخت دستمزد به وجود آمد، شما حتماً باید آن را در پروپوزال کارسوق نیز مستند کنید.

تجربهٔ نویسنده نشان می‌دهد که مؤسسه‌های میزبان همیشه ارزش کارسوق را درک می‌کنند و نسبت به برگزارکنندگان کارسوق حسن نیت زیادی دارند. به همین دلیل حتی اگر برگزارکنندگان در آغاز حرفی از دستمزد نزنند، اغلب این مؤسسه‌ها در پایان دستمزد یا هدیه‌ای را برای آن‌ها تدارک می‌بینند.