کاربر:BehnamFarid

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران     کز سنگ گریه خیزد روز وداع یاران هر کو شراب فرقت روزی چشیده باشد     داند که سخت باشد قطع امیدواران با ساربان بگوئید احوال آب چشمم     تا بر شتر نبندد محمل به روز باران بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت     گریان چو در قیامت چشم گناهکاران ای صبح شب نشینان جانم به طاقت آمد     از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران چندین که بر شمردم از ماجرای عشقت     اندوه دل نگفتم الا یک از هزاران سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل     بیرون نمیتوان کرد الا به روزگاران چندت کنم حکایت شرح این قدر کفایت     باقی نمی توان گفت الا به غمگساران

از غزلیات بی همانند شیخ اجل سعدی