نافرمانی مدنی/در کشورها
| روش‌ها | در کشورها | ' |
آمریکا
[ویرایش]ایران
[ویرایش]از دیرباز در ایران برخی روشهای نافرمانی مدنی در مقابل حکومت به کار گرفته می‌شد. در زمان حکومت خاندان پهلوی و نهایتاً در انقلاب سال ۱۳۵۷ نیز از این موارد بسیار بود. در دوران جمهوری اسلامی نیز برخی از گروه‌های، مردم ایران را به نافرمانی مدنی تشویق می‌کنند. از جملهٔ آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- کنار گذاشتن حجاب اجباری
- خواندن سرود ای ایران به جای سرود ملی ایران
- حمل پرچم‌هایی بدون آرم جمهوری اسلامی
- ایجاد ترافیک و بوق زدن در سطح شهرها
- امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی
- خروج سرمایه‌ها و پس‌اندازها از بانک‌ها
- رانندگی با چراغ روشن (پرسنل اتوبوسرانی تهران در حمایت از رضا شهابی)
- عدم عبور از روی پرچم ایالات متحده و اسرائیل
- تحریم انتخابات
- تحریم جشنواره فیلم فجر از سوی هنرمندان
- تجمع اعتراضی و پشت کردن به خطیب در نماز جمعه
- تجمع بر روی ریل راه آهن
- تمسخر، استهزاء و دادن القاب به سران حکومت مانند نمیرالمومنین به احمد جنتی
- شعار نویسی بر علیه حکومت
- شعارهای سیاسی
- ایجاد کانال‌ها و تشکیل گروه‌های مخالف در فضای مجازی با حضور فناوری اطلاعات
چین
[ویرایش]هنگ کنگ
[ویرایش]تبت
[ویرایش]هند
[ویرایش]پاکستان
[ویرایش]اوکراین
[ویرایش]لیبی
[ویرایش]مصر
[ویرایش]کشوری عربی در حاشیه خلیج فارس با جمعیت تقریبی ۷۰٪ شیعه که به صورت غیر مستقیم مورد حمایت جمهوری اسلامی ایران می‌باشند، از زمان استقلال در ۱۴ اوت ۱۹۷۱ تا کنون با حاکمان سنی مذهب خود آل خلیفه در ستیز می‌باشند.
روشهای نافرمانی متداول در بحرین اغلب موارد زیر می‌باشد:
- برگزاری راهپیماییِ تکبیر گویان
- کوبیدن بر طبل
- خاموش کردن چراغ‌های خارجی منازل
- بستن فروشگاه‌های تجاری و پاساژها تا صبح
- خودداری از رفتن به مدارس و دانشگاه‌ها
- آمدن به خیابان‌ها و میادین و تجمع در میدان الفداء در برابر خانه آیت الله شیخ عیسی قاسم رهبر معنوی شیعیان
- خودداری از سفر از طریق پل شهید النمر