کتاب آشپزی/چنگالی
چنگالی چنگالی مردم مشهد گویا به مناسبت چنگمالی شدن این غذا نامش را «چنگال» گذاشته‌اند، اما در لغتنامه دیوان بسحق اطعمه (و بعضی جاهای دیگر) «چنگال» نامیده شده، بدین شرح: «چنگال، نانی که در روغن خرد بشکنند و بمالند وقدری شیرینی بدان زنند.»
دستور شماره یک، مشهد
[ویرایش]روغن را داغ می‌کنند، در آن نان بیات (خاصه بیات تا ترد باشد) خرد می‌کنند و با شکر یا شیره نبات یا نوعی شیرینی دیگر به بار می‌آورند، با چنگ و مشت آن را می‌ورزند، می‌خورند.
دستور شماره یک، سیستان
[ویرایش]مواد لازم:
- نان گرم (تافتون) (محلی زابل باشد بهتر است)
- روغن حیوانی
- شکر*
روغن را کمی گرم کرده یگذاریم که کاملاً باز شود. نان را در روغن ترید کرده و این دو را با هم هم زده تا روغن جذب نان شود؛ و شکر را هم اضافه کنید. حال غذا آماده است.
- اضافه کردن شکر سلیقه‌ای بوده و الزامی نمی‌باشد.
نکته: روغنی که در این غذا استفاده می‌شود حتماً باید حیوانی باشد.