اسید و باز/تیتراسیون
|
|
تیتراسیونهای خنثی‌شدن به طور گسترده در تعیین غلظت آنالیت‌هایی کاربرد دارند که یا اسید و یا باز هستند، یا با استفاده از روش‌های مناسب به چنین گونه‌هایی تبدیل می‌شوند. آب، حلال معمول برای تیتراسیون خنثی‌شدن است، زیرا به سادگی در دسترس و ارزان و غیرسمی است. پایین بودن ضریب انبساط دمایی آن یک خاصیت اضافی دیگر است.
ولی بعضی ازآنالیت ها در محیط آبی قابل تیتر کردن نیستند، زیرا انحلال‌پذیری آنها بسیار پایین است، یا چون قدرت های اسیدی یا بازی آن چندان زیاد نیست که نقاط پایان رضایت بخشی را فراهم کنند. غلظت چنین موادی را اغلب می‌توان با تیتر کردن آنها در حلال دیگر به غیر از آب تعیین کرد.[۱]
واکنشگرها برای واکنشهای خنثی‌شدن[ویرایش]
محلول‌های استاندارد برای تیتراسیونهای خنثی شدن همواره از اسیدها یا بازهای قوی تهیه می‌شوند، زیرا این نوع واکنشگرها تیزترین نقطه پایانی را ارائه می‌کنند.
محلول‌های استاندارد به کار گرفته شده در تیتراسیونهای خنثی شده، اسیدهای قوی یا بازهای قوی هستند. زیرا این اجسام در مقایسه با اسیدهای ضعیف و بازهای ضعیف بطور کامل تر با آنالیت واکنش می‌دهند. اسیدهای استاندارد ازاسید هیدرو کلرویک، اسید پرکلریک و اسیدسولفوریک تهیه می‌شوند. اسید نیتریک بندرت بکار برده می‌شود، زیرا خاصیت آن به عنوان یک اکسنده، عامل بالقوه‌ای برای واکنشهای جانبی ناخواسته است.
باید به خاطر داشت که محلول‌های گرم و غلیظ اسید سولفوریک و اسید پرکلریک نیز عوامل اکسنده مستعدی هستند و بنابراین پرخطرند.
بنابراین، خوشبختانه، محلول‌های رقیق این واکنشگرها نسبتاً بی‌خطرند و می‌توانند بدون احتیاطهای خاص به جز محافظت چشم، در آزمایش‌های شیمی تجزیه‌ای بکار برده شوند. محلول‌های استاندارد بازی معمولاً از هیدروکسید سدیم، هیدروکسید پتاسیم و گهگاه از هیدروکسید باریم تهیه می‌شوند. مجدداً، هنگام کار با این واکنشگرها و محلول‌های آنها باید همیشه چشم‌ها محافظت شوند.[۲]