ویکی‌کودک:تمدن‌های باستانی/بابلی‌ها
|
|
آن‌ها در چه کشوری ساکن بودند؟[ویرایش]
بابلی‌ها در مکانی زندگی می‌کردند که امروزه عراق نامیده می‌شود. آن‌ها بر بیشتر سرزمین‌هایی که بین دو رود دجله و فرات قرار داشت فرمان می‌راندند. آن‌ها آخرین دولت رشته شهری (تمدنی که در اطراف یک شهر قدرتمند تشکیل شده است) بودند که این منطقه را در اختیار داشتند.
ساختمان‌هایشان به چه شکل بود؟[ویرایش]
در سده ۲۴ پیش از میلاد، شهر بابل در کنار رود فرات بنا شده بود. این شهر در سده ۱۸ پیش از میلاد به پایتخت امپراتوری بابل تبدیل شد.
در سده ۶ پ.م. بابل به اوج شکوه خود رسید. در آن زمان در بابل سازه‌هایی مثل دروازه ایشتار و زیگورات اِتمِنانکی (Etemenanki) ساخته شده بود که این شهر را به زیباترین شهر زمان خود تبدیل کرده بود.
دروازه ایشتار یکی از هشت دروازه شهر بابل بود. این دروازه که به الهه ایشتار نثار شده بود، کاشی‌هایی آبی و ردیف‌های یکی در میان از نقش برجسته‌های اژدها و گاو نر داشت. سقف و درهای این دوازه از جنس چوب سرو آزاد ساخته شده بود. راه سان از زیر دروازه گذر می‌کرد و در دو سوی آن بر روی دیوارها، با آجر صیقل داده شده نقش‌های شیر حک شده بود (به تعداد ۱۲۰ عدد). هر سال هنگام جشن سال نو، تندیس الهه‌ها را از زیر دروازه در مسیر راه سان حرکت می‌دادند.
راه سان به زیگورات اتمنانکی ختم می‌شد. زیگورات سازه‌ای بود هرمی شکل که برای الهه‌ها ساخته می‌شد. زیگورات اتمنانکی ۷ طبقه داشت و بلندای آن به ۹۱ متر می‌رسید و در بالای آن معبد مردوخ قرار داشت.
امروزه دروازه ایشتار در موزه پرگامون برلین در به معرض نمایش قرار داده شده است و تنها خرابه‌هایی از زیگورات اتمنانکی در محل اصلی بر جا مانده است.
آن‌ها چه می‌خوردند؟[ویرایش]
بابلی‌ها، خربزه، آلو، آلوچه و خرما می‌خوردند. محصول کشاورزی اصلی‌شان، جو بود که با آن نان درست می‌کردند. نان را به همراه تعدادی میوه می‌خوردند. در میان گوشت‌ها از گوشت خوک، پرندگان، گاو، ماهی و بره می‌خوردند. بسیار رایج بود که همراه غذا، سیر و پیاز بخورند. بابلی‌ها شراب انگور نمی‌نوشیدند اما ماء الشعیر می‌نوشیدند.
آن‌ها چه می‌پوشیدند؟[ویرایش]
پوشاکی را که بابلی‌ها می‌پوشیدند را می‌توانیم به یک تیشرت دراز در دوران امروز تشبیه کنیم. پوشاک رعیت ساده بود اما پوشاک ثروتمندان با حاشیه‌های چتری، گلدوزی‌ها و جواهرات و آویزهای مختلف تزئین شده بود. افراد از طبقه‌های بالاتر جامه درازتر و شال‌های بلندتری می‌پوشیدند که رشته‌های چتری دراز جامه‌شان نشاندهنده طبقه اجتماعی بالاترشان بود.
کلاه نیز در آن زمان مرسوم بود. پیشه‌کاران را با آنچه که بر سرشان می‌گذاشتند می‌شناختند.
زنان لباس روبان‌دار، روسری و تزئیناتی برای موهایشان داشتند.
آن‌ها چگونه می‌نوشتند؟[ویرایش]
بابلی‌ها به زبان اکدی صحبت می‌کردند. آن‌ها برای نوشتن از خط میخی استفاده می‌کردند و نوشته‌هایشان را با یک نی خشک بر روی لوح‌های رسی می‌نوشتند که امروزه آثاری از آن به جای مانده است.
خط میخی یک شیوه قدیمی نوشتن بود که ۴۰۰ - ۲۰۰ نویسه داشت که هر نویسه نشاندهنده یک هجا بود مثلا یک نویسه داشتند که نشاندهنده «بو» بود یک نویسه نشندهنده «با» بود. همچنین بعضی از نویسه‌ها نشاندهنده یک واژه بودند.
آن‌ها چه باورهایی داشتند؟[ویرایش]
باور آن‌ها چندخدایی بود و عقیده داشتند خداهای مختلفی وجود دارند که بر بخش‌های مختلفی از جهان حکمرانی می‌کنند. آن‌ها باور داشتند خدای شاه مردوخ، نگاهدارنده بابل است. چنانکه در افسانه‌ها آمده است به محض اینکه بابل تمام دولت‌شهرها را به تصرف خود درآورد و پایتخت یک امپراتوری قدرتمند شد مالک آن مردوخ با ایزدبانو تیامات جنگید و بر سایر خدایان قدرت یافت.
بابلی‌ها برای هر کدام از خداهایشان یک نیایشگاه اصلی ساخته بودند که به آن خانه خدا می‌گفتند. مردم قربانی‌هایی را برای خدایشان می‌آوردند و رهبران دینی از طریق برگزاری مراسم و جشنواره‌های دینی سعی می‌کردند نیازهای خدایان را برطرف کنند.
تاریخ آن‌ها چه بود؟[ویرایش]
آیا بعضی از آن‌ها امروزه نیز مشهور هستند؟[ویرایش]
یکی از مشهورترین پادشاهان بابلی، حمورابی است. او به مدت ۳۴ سال حکمرانی کرد. حمورابی به دلیل اینکه توانسته است یکی از اولین مجموعه قوانین مکتوب را تدوین کند مشهور شده است. مشهورترین قانونی که او وضع کرد قانون چشم در مقابل چشم است. بر طبق این قانون هر کسی قانون شکنی کند، مجازاتش مثل همان جرمی است که مرتکب شده است. برای مثال اگر کسی چشم کسی را مصدوم کرد مجازاتش این است که چشمش را آسیب بزنند.
امروزه چه چیزی از آن‌ها بر جای مانده است؟[ویرایش]
مخروبه‌های شهر بابل هنوز وجود دارد ولی بیش از ۲۰۰۰ سال است که کسی در آنجا زندگی نمی‌کند. بسیاری از اختراعات بابلی‌ها هنوز مهم هستند. بابلی‌ها توانستند فلزکاری، مسگری، شیشه‌سازی، چراغ‌سازی، پارچه‌بافی، مهار سیل، ذخیره آب و آبیاری را ابداع کنند. از چیزهای جالب این است که از سیستم شمارش آن‌ها امروزه برای بیان مفهوم ۶۰ دقیقه در هر ساعت و ۶۰ ثانیه در هر دقیقه استفاده می‌کنیم.