ویکی‌کودک:تمدن‌های باستانی/چینی‌ها

ویکی‎کتاب، کتابخانهٔ آزاد

آن‌ها در چه کشوری ساکن بودند؟[ویرایش]

علی رغم اینکه تمدن چین یکی از چهار تمدن بزرگ باستان (ایران، یونان، مصر، چین) بوده است اما نسبت به آن‌های دیگر رشد کندتری داشته است. تمدن چین کمک‌های بیشماری به جهان کرده است، که بعضی آن‌ها عبارتند از اختراع قطب‌نما، کاغذ، پوکه تفنگ، ابریشم، ماکارونی، ظروف چینی، اسکناس، الخ که امروزه بخشی از زندگی ما هستند. همچنین آثار بزرگ معماری از خود خلق کردند که یک نمونه از آن‌ها دیوار بزرگ چین است.

ساختمان‌هایشان به چه شکل بود؟[ویرایش]

ساختمان‌های چینی بیشترشان از بین رفته‌اند و دلیلش به چوبی بودن‌شان بر می‌گردد. کمتر ساختمانی از جنس سنگ ساخته شده است، با این حال کاخ ممنوعه در پکن پایتخت چین هنوز پا بر جا مانده است و هر روز گردشگران بسیاری از آن بازدید می‌کنند. پرستشگاه بهشت‌ها یا تیان‌تان یکی دیگر از ساختمان‌های مشهور است که یک جاذبه گردشگری محسوب می‌شود. در معماری چینی سقف ساختمان به شکل خمیده است تا شکل بال پرنده باشد. نکته دیگر اینکه رنگ سقف نیز دارای اهمیت است؛ رنگ آبی برای ساختمان‌های مذهبی، رنگ نارنجی یا زرد برای ساختمان‌های سلطنتی، الخ.

آن‌ها چه می‌خوردند؟[ویرایش]

مردم در شمال چین گندم و در جنوب چین، برنج می‌خورند. در هر دوی این مناطق برای خوردن غذا از چاپ استیک استفاده می‌کنند. بسیاری از مردم چین نودل (ماکارونی) می‌خورند که رشته‌های باریک و بلند خمیر است که در آب جوش می‌پزند. یکی از گوشت‌های اصلی که چینی‌ها می‌خوردند گوشت خوک بود. خانواده‌هایی که برایشان ممکن بود با خودشان خوک نگه می‌داشتند. خوک‌ها حیوانات خانگی محبوبی بودند که صاحبان‌شان به آن‌ها از باقیمانده غذای خود می‌دادند. چینیان همچنین میوه‌هایی مثل خربزه، پرتقال، هلو، زردآلو و زنجبیل می‌کاشتند.

آن‌ها چه می‌پوشیدند؟[ویرایش]

در چین باستان افراد ثروتمند و متمول لباس‌های ابریشمین می‌پوشیدند و مردمان عامه لباس‌های نخی می‌پوشیدند. رنگ زرد یا طلایی مختص شاهان و پادشاهان بود. گاهی اوقات بر روی لباس پادشاهان یک علامت اژدها با طلا دوخته می‌شد. رنگ قرمز بیانگر شادی و خوشحالی بود و مردم معمولا در روزهای جشن، قرمز می‌پوشیدند. همچنین بر حسب کاری که می‌خواستند انجام دهند از یشم استفاده می‌کردند زیرا یشم، چیز با ارزشی محسوب می‌شد.

آن‌ها نوعی لباس به نام هانفو می‌پوشیدند که ردایی بود بلند که کمر آن با حمایل یا کمربند بسته می‌شد. هانفوها انواع مختلفی داشتند از نوع ساده که توسط بازرگانان استفاده می‌شد تا نوع فاضلانه که توسط قاضی‌ها استفاده می‌شد و افراد متمول نیز انواعی از هانفو را می‌پوشیدند که روی آن بسیار کار شده بود.

هانفو بسیار به یوکاتا/کیمونوی ژاپنی، هانبوک کره‌ای و آئوتوتان ویتنامی شبیه است و در واقع ریشه اولیه این لباس‌ها است.

در سده هفدهم صحرانشینان منچوری شاهنشاهی مینگ را تسخیر کردند و شاهشناهی قینگ (چینگ) را تاسیس نمودند. آن‌ها دستور به پوشیدن لباس‌هایی دادند که چئونگ‌سام نامیده می‌شود، چانگ‌سان برای مردان و قیپائو برای زنان. این نوع لباس همانی است که غربی‌ها چینی‌ها را بدان می‌شناسند.

آن‌ها چگونه می‌نوشتند؟[ویرایش]

شکل قدیمی نوشتن تبدیل به یک سیستم نوشتاری شد که امروزه نیز از آن استفاده می‌شود. دست نوشته‌های چینی قدیمی شامل انواع شکسته، نیمه شکسته، شکسته وحشی، دبیری، مهری، الخ می‌باشند. امروزه در سرزمین اصلی چین از خط چینی ساده شده استفاده می‌شود ولی در تایوان، هنگ کنگ و ماکائو همچنان از چینی باستانی استفاده می‌شود.

آن‌ها چه باورهایی داشتند؟[ویرایش]

تاریخ آن‌ها چه بود؟[ویرایش]

اولین گام‌های تمدن چین با فرمانروایی شاهنشاهی شانگ رقم خورد که بر چند شهر بزرگ و کوچک فرمانروایی می‌کردند.

آیا بعضی از آن‌ها امروزه نیز مشهور هستند؟[ویرایش]

کنفوسیوس (که به چینی به کُنگزی مشهور است) یک عالم نامدار چینی بود. او یک مدرسه فلسفه بنا نهاد. از مریدان او منشیوس نیز امروزه مشهور است. افراد دیگری از چین باستان نیز هستند که امروزه شناخته شده باشند هر چند تصور بر این است که شخصیت شان افسانه‌ای است: لائوزی نویسنده دائوده جینگ، یکی از پنج پایه‌گذار خردمندی چینی؛ سونزی نظریه‌پرداز نظامی‌ای که «بینگ‌فا» را تألیف کرده است و در غرب به «هنر جنگ» شناخته می‌شود.

امروزه چه چیزی از آن‌ها بر جای مانده است؟[ویرایش]