بوم‌شناسی کاربردی/ایجاد زیست‌بوم
| مدیریت حفاظت | ایجاد زیست‌بوم | سیستم های آگرو اکولوژیک |
| بوم‌شناسی کاربردی |
ایجاد زیست‌بوم را می‌توان به عنوان یک جنبش بوم‌شناختی متمایز از سایر حوزه‌های بوم‌شناختی تلقی کرد که برای نخستین بار در پنجمین سمپوزیوم جامعه بوم‌شناختی بریتانیا مطرح شد. این سمپوزیوم در ۱۳ الی ۱۶ آپریل ۱۹۶۴ در دانشگاه شهر سوآنسی ولز بر پا شد. دهه ۱۹۶۰ زمانی بود که بوم‌شناس‌ها متوجه شده بودند می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند و مشکلات زیست محیطی‌ای را که به واسطه زندگی شهری و صنعتی به وجود آمده است را با کمک هم حل کنند. دانشگاهیان به صورت آزمایشی از کاخ‌های مرمرین خود بیرون آمده بودند تا جهان واقعی را ببینند. بوم‌شناسان در دهه‌ای وارد می‌شدند که برای بسیاری از مسئولان دیگر مشخص شده بود پادشاهی بریتانیا از «فاز انقلاب صنعتی» رشد اقتصادی گذر کرده است. اثرات جانبی ناخواسته ناشی از استاده سوء از زمین و آب برای تولید انبوه کاملا عیان شده بود و نمونه آن دفع زباله‌های صنعتی و شهری بود و متروک گذاشتن زمین به حدی وسیع و جدی بود که پیشتر سابقه نداشت. این امر سبب به وجود آمدن مشکلاتی جدی و در مقیاس وسیع از نوع آلودگی (pollution)، فرسایش، سیل‌گرفتگی، از بین رفتن حیات وحش (wildlife)، و ایجاد منظره‌های زشت گردید.
برگزارکنندکان کنفرانس شهر سوآنسی (دریای قو) احساس کردند بوم‌شناس‌ها چیز مهمی برای ارائه کردن دارند که می‌تواند در تشخیص، تحلیل و حل این مشکلات کمک کند. با به کارگیری اندیشه‌های بوم‌شناختی که به طور سنتی با بررسی جوامعِ طبیعی‌تر به وجود آمده‌اند، بوم‌شناس‌ها معمولا قادر هستند پیشبینی کنند که پیامد رشد صنعتی یا شهری بر روی فرایندهای زیستی چه خواهد بود. به این ترتیب می‌توان تدابیری اتخاذ کرد که مسیرهای رشد در آینده را تغییر داده و پیامدهای رخداده در گذشته را پاک کرد، به گونه‌ای که اثرات جانبی اقتصادی و زیبایی شناختی دراز مدت با خود به همراه نداشته باشد.
درآن سال انتخاب شهر سوآنسی برای برگزاری کنفرانس جامعه بوم‌شناسان بدین جهت حائز اهمیت بود که دره ریورتایه (که در نزدیکی شهر قرار دارد) یکی از مناطق بایر بریتانیا بود که به طور گسترده‌ای صنعتی‌سازی گشته بود. از نزدیک به ۳۰۰ هکتار زمین نصفش با زباله‌هایی به ارتفاع ۳۰-۳ متر پر شده بود. این زباله‌ها شامل تفاله‌هایی بودند که پس از استخراج فلزات سنگین از کانی فلزات بر جا می‌ماندند. یک پروژه تحقیقاتی بین رشته‌ای با همکاری بوم‌شناسان، میکروبیولوژیست‌ها و متخصصان حفاظت محیط نوسازی (احیای) کامل منطقه را مورد بررسی قرار دادند. این مطالعات برجسته بوم‌شناسی تا حال حاضر انجام می‌گیرد تا محیطی زایا از نظر بوم‌شناختی در دره ریورتایه ایجاد کند و در سایر مناطق بایر شده صنعتی نیز مشابه آن را انجام داده‌اند. دانش و تجارب به دست آمده ما را به سوی روش‌های زیر رهنمون می‌شوند:
- پذیرفتن شرایطی که برای آن مکان پس از باقی ماندن زباله‌های صنعتی پیش آمده است و اقدام به کاشت گیاهانی با احتیاجات کم
- تغییر دادن وضعیت مکان‌های آلوده یا غیر حاصلخیز از طریق تغییر دادن جهت شیب یا افزودن مواد اصلاح کننده به خاک
- برنامه‌ریزی کردن برای استفاده آتی از زمین قبل از اقدام به جا به جا کردن زباله‌ها، سپس بازگرداندن حاصلخیزی به زمین به گونه‌ای که دوباره بارور شود
- اجازه رشد دادن به گیاهان خودرو که از قبل در زمین زراعی و جنگل وجود داشته‌اند، جمع‌آوری اطلاعات در مورد فرآیندهای در حال رخ دادن از طریق نظارت و با اجرای کمترین مدیریت در زیستگاه