دوپینگ/سودمندی ورزش

'

سودمندی ورزش

چم واژه "دوپینگ"

دوپینگ

نویسنده یا نویسندگان این نسک برای نگاشتنش تنها از واژگان پارسی سره بهره جسته‌اند. چنان چه شما را اندیشه بر این است که در آن دست برید، این راهبرد را از دیده به دور ندارید.

بی گمان، مردم و کشور باید در پی پدید آوردن کار و پیشه پاک‌زی برای همه باشند، ولی آیا همیشه امکان کار و پیشه برای همه و به ویژه جوانان و نوجوانان فراهم است؟

• ورزش یکی از سودمندترین و پاکزی‌ترین سرگرمی هایی است که می تواند هنگام‌های آسودگی و زمانهای آزاد جوانان و نوجوانان را پر کند.
• ورزش، کسالت( ناخوشی)و تنبلی را از انسان زدوده و به وی خوشی و شادابی بخشیده، او را برای انجام کارها و وظایف( خویشکاری های)فردی( تکی) و اجتماعی( همبودگاهی)آماده نموده و کردارش را بهبود می بخشد.
• ورزش، روحیه شجاعت( خوی دلیری)، از خود گذشتگی، نبرد با ستم و ستمگر و دفاع( پَدافند) از ستمدیده را در انسان تقویت نموده( نیرو بخشیده)، اراده( خواست، یازش)وی را نیرومند می سازد.

•ورزش، توان رزمی انسان را افزایش می‌دهد. بالا بودن توان جسمانی (پیکری) نیروهای نظامی و رزمی، تنها در زمان‌های گذشته که جنگ‌ها با سلاح‌های (جنگ‌افزارها) سرد انجام می گرفت، درخور نگرش نبوده، بلکه امروزه نیز حائز اهمیت( درخور مهندی) فراوان است و تمرینات بدنی بخش کلانی از آموزش های نظامیان(جنگاوران)و به ویژه کماندوها (تکاوران) و نیروهای ویژه را می سازد. همچنین کسانی که از دیدگاه تنی و پیکری، کم زور و کاستی مند باشند، در ارتش پذیرفته نشده و گاه از خدمت (پیشکاری) سربازی نیز معاف (رهانیده) می گردند.

•ارجمندی تندرستی و توانمندی پیکری بر کسی پوشیده نیست.

پیامبر گرامی اسلام( ص) درباره حق( هوده)تن بر انسان می فرماید:

اِنَّ لِرَبِّکَ عَلَیکَ حَقّاً، وَ اِنَّ لِجَسَدِکَ عَلَیکَ حَقّاً وَ لاَ هلِکَ عَلَیکَ حَقّاً؛

پروردگارت بر تو هوده ای دارد، و تنت بر تو هوده ابگی دارد، و خانواده ات (نیز) بر تو هوده ای دارد.

آن چه در این حدیث( گفتار)ارزنده درخور اندیشه است، این است که پیامبر بزرگوار اسلام، تا بدان پایه برای تن و پیکر ارزش و اهمیت (بایستگی) خواستار است که هوده تن را در ردیف( رج) هوده پروردگار (آن هم دَردَم پس از آن) و در کنار هوده خانواده (و حتی پیش از آن) ذکر می‌فرماید( یاد آور شدند). زمانی انسان می تواند هوده پروردگار و خانواده خویش را به بهترین نحوی (شیوه) انجام دهد، که از تنیی سالم (تندرست) و نیرومند برخوردار باشد.

ورزش، کمک شایانی به ایجاد (آفرینش) و تقویت( نیروبخشی)تندرستی پیکری و روانی می‌کند، و مسانی که به روش درست ورزش می کنند و یا دارای کارهای با تحرک (جنب و جوش) می باشند، تندرست‌تر بوده و زندگیشان از کسانی که کارهای بی جنب و جوش دارند بیشتر است.

حجم قلب ورزشکاران و کارگرانی که کار بدنی سنگینی دارند، بدون شک افزایش می یابد، اما این افزایش به عقیده بسیاری، فیزیولوژیک و کاملاً طبیعی (سرشتی) است. در اثر فعالیت (کوشش) بدن، حجم قلب افزایش می یابد، زیرا دیواره بطن‌ها به ویژه بطن چپ ضخیم (ستبر) می‌شوند؛ به این چم که همان طور که عضلات بازو در اثر ورزش یا ابتلا به برخی بیماری ها قوی می شود، عضلات قلب هم در اثر کار، قوی می گردد و در نتیجه قدرت انقباض قلب زیاد می شود... . وی در بخش دیگری از کتابش( نَسکَش)، در باره سودمندی ورزش چنین می نگارد:

•قدرت انقباض( نیروی کشیدگی)و نظم ضربان قلب( سامانمندی تپش دل) پس از زمانی ورزش کردن بهتر می شود... .

• گنجایش ریه ها( شُشها)بیشتر می گردد و در برآیند، اکسیژن بهتری و بیش تری به تن می رسد... ورزش درست و هنجارمند و سامانمند با خوی، سبب( شَوند)نظم و ثبات( ایستایی و سامانمندی)جنبش دَم می گردد و تنفس( دَم زدن) ژرف تر، ولی شمارش آن کم تر می شود.

• هر چه شخص ورزیده تر باشد، اندازه سوخت تنش کاهش می یابد؛ به سخن دیگر در اثر( هُنایش)زمانی ورزش کردن، تن بهتر از مواد غذایی( ماتمان خوراکی) خود را بکار میگیرد.

• رشد و نمو بهتر انجام می‌گیرد، زیرا اکسیژن بهتر و بیشتر به همه بافتهای می رسد و در نتیجه، فعالیت( کارکرد )غدد داخلی( گره های درونی)افزوده شده و بنابر باوری در ماهیچه هایی که فعالیت( کارکرد دارند)می کنند، موادی( ماتکانی)ساخته می شوند که به رشد و نمو یاری می رسانند.

• قوّه( توان)جذب و دفع( رُبایش وپس زدن)بهتر می شود.

• تن عادت( خوگیری)می کند در برابر مختصر فعالیت، ناگهان نفس تنگی( دَم تنگی )پیش نیاید و ضربان قلب( ثپش دل)بسیار نشود و دیرتر خسته گردد و عرق نماید( تن تَر شود).

• هماهنگی بین اعصاب( سُهشگران)و مراکز عصبی( میانگاه سُهشی)و نیروبخشی اعصاب، پدیدار گردد و کارهای اندیشه ای، آسان تر می شود.

در نسک زن و ورزش نیز درباره سودمندی ورزش چنین آمده است:

"تن انسان بر خلاف(به وارون)ماشین( خودرو)یا هر وسیله( ابزار)دیگر که بر اثر( هُنایش) کار و فعالیت بکار گرفته می‌شود، با کار جان گرفته و توانایی بیش تری کسب می نماید( می اُلفنجد). در زمان های گذشته، جنبش و ورزایش های تنی، بخشی از کار روزانه کَس به شمار می رفت، ولی امروزه با هُنایش پیش رفت تکنولوژی و ماشین( فناوری و خودرو)، باید بیش تر از گذشته در جستجوی جنبش بود، و هر کَس بایستی آن را در برنامه روزانه خود بگنجاند... .

تنفس و یا نفس کشیدن( دَم زدن)وسیله ای( ابزار و دستمایه ای)است که با آن، اکسیژن به همه تن می رسد و مواد زاید (نانیاز) و اُکسیده به بیرون ریخته می شود. در خلال (لابه لای) تمرین( ورزایش)، میزان( اندازه)نفس کشیدن (دَم زدن) افزایش می یابد. مسی که تنش تربیت شده( آموخته شده)با تمرین های ورزشی است، آهسته تر و عمیق تر (ژرف‌تر) از کسان دیگر دَم میزند، فشارهای وارد( اندرشدن) بر سیستم تنفسی( سامانع، راژمان دَمی)خویش را با کوشش کم تر و کارایی بیش تر پاسخگو است.

تمرین ها به دستگاه هاضمه (گوارش) به دو طریق (از دو راه) کمک می کنند:

• به علت( شَوند)پی آمد نیاز تن به غذا (خوراک)، اشتها( کرسنگی افزون‌)را افزایش می دهند.

• جنبش یا جنبایش اندام های گوارشی تندتر می شود و جنبشهای دودی شکل معده( اروسپر، گِرَپ)که موجب( دستاویز)گوارش خوراک می گردد – تند تر و آسان تر انجام می گیرد.
• تمرین های ورزشی ، عمل تخلیه( کار تهی سازی) را بهبود و از یبوست( خشک شکمس)پیش گیری می کند. حرکات( جنبشهای)دودی گونه افزایش می یابد و در نتیجه( برآیند)، روند ترشحات( ترواش)تن کارآمدتر تنظیم( ساماندهی)می شوند. به طور کلی(روی هم رفته) کسانی که جنبش های تنی بیش تری دارند، کم تر از کسان کم جنبش ، به بیماری سنگ کلیه( گرده)و اختلالات مشابه( کاستی و نابسامانیهای یمسان)به آن دچار می شوند.

• بسیاری از مواد زائد( ماتیان دورریختنی)، از سوی غدد عرق( گره های تنتَری)در پوست تن بیرون ریخته می شود. این فرایند با ورزایش های استوار ورزشی تندتر میگردد؛ افزون بر این، عرق کردن باعث( شوند)پاک شدن پوست می گردد.

• ارزش دیگر تمرین های ورزشی، در افزایش تولید سلول های قرمز خون در بافت های لنفاوی استخوان است. شمارش هموگلوبین خون بر اثر فعالیت بالا می رود. تمرین ها از بالا رفت فشار خون جلوگیری می کند.

• به طور کلی نقش ورزش در سلامتی انسان آن قدر زیاد است که امروزه بسیاری از بیماری ها را با ورزش مداوا می کنند، که به این شیوه مداوا "ورزش درمانی" گفته می شود.

• امروزه ورزش در سطح بین المللی، بعد سیاسی نیز به خود گرفته است. گاه اتفاق می افتد کشوری که بیش تر مردم حتی نام آن را نشنیده‌اند، یک باره در جهان مطرح شده و به واسطه پیروزی‌های ورزشی، نامش در صفحه اول روزنامه‌های جهان و صدر اخبار قرار می گیرد. شرکت و یا عدم شرکت تیم های ورزشی یک کشور در یک کشور دیگر نیز، گاه جنبه سیاسی داشته و به معنای دوستی، دوشمنی، اعتراض و ... تلقی می شود.

• در انسان غریزه قدرت طلبی، برتری جویی و مبارزه وجود دارد. ورزش و مسابقات ورزشی اگر در محیط و جوّ سالم برگزار شوند، زمینه اشباع این غریزه از طریق صحیح را فراهم می سازند. اگر این غریزه و سایر غرایز، کنترل نشده و به مسیر صحیح هدایت نشوند، برای جامعه بشری مشکل ساز و مساله آفرین خواهند بود.

• ورزش، توان انسان را برای انجام کارهای روزمره شخصی و اجتماعی بالا می برد، حتی عباداتی از قبیل نماز ، روزه ، حج و جهاد نیز با بدنی سالم و نیرومند، بهتر، بیش تر و راحت تر جامه عمل به خود می پوشند.

• انسان مایل (گرایشمند) است با دیگران باشد و با آنان بیامیزد. این غریزه (سرشت) و یا تمایل (گرایش) شدید را می توان از راه ورزش بر آورده ساخت. در ورزش، در زمینه نیل (رسیدن) به ارزش های اجتماعی دیگری نیز، چون کار گروهی، وفاداری، روحیه ورزشکاری می توان توفیق یافت (پیروز شد). محیط صمیمانه و مطلوب ورزشی، اغلب فرصتی مناسب برای ایجاد روابط انسانی و شکل گیری دوستی هاست.

• ورزش به انسان تحرک می بخشد و حرکت و تحرک به ویژه در کودکان لازمه رشد است. اگر عضو (هم‌وند) نیرومندی از اعضای بدن یک ورزش کار را چندین ماه در گچ قرار دهند و تحرک را از آن سلب (جدا) نمایند، ضعیف و لاغر خواهد شد. اگر جنبش بدن کم شود، دفاع بدن کم و ضعیف می گردد، و همچنان که داشتن تحرک و ورزش موجب سلامتی بدن و طول عمر می گردد، نداشتن تحرک نیز موجب مرگ زودرس می‌شود.