مسیریابی وسایل نقلیه
مسئله مسیریابی خودرو (Vehicle Routing Problem) یا به اختصار VRP یک مسئله بهینه‌سازی ترکیبی و برنامه‌ریزی گسسته است که هدف آن سرویس دهی به مشتریان با استفاده از ناوگانی از وسایل نقلیه است. VPR توسط دانتزیگ و رامسر در سال ۱۹۵۹ ارائه شده است و یک مسئله مهم در زمینه‌های حمل و نقل، توزیع و لجستیک می‌باشد. VPR اغلب شامل انتقال کالاهای واقع شده در یک ایستگاه مرکزی به سمت مشتریانی است که سفارش این کالاها را داده‌اند. هدف VRP کمینه کردن هزینه مسیر کل در انتقال کالا از ایستگاه مرکزی به سمت مشتریان است [۱].
حمل و نقل در دنیای صنعتی امروز نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها به وسیله فراهم آوردن امکان مصرف محصولات در محل های بسیار دور از محل تولید، دارد. ارائه محصول نهایی به یک مشتری مستلزم انتقال مواد اولیه از تأمین کنندگان به تولید کنندگان، انتقال محصولات نیمه تمام بین کارخانه ها، و سرانجام رساندن محصول نهایی به مشتریان و بازارهای مقصد است. به دلیل تعدد فعالیت های حمل و نقل، هزینه‌های حمل و نقل درصد بالایی از هزینه های لجستیک (بین 30 تا 60 درصد) را در بر می گیرند. بنابراین حمل و نقل کارآمد در تمام طول زنجیره تأمین از اهمیت بالایی برخوردار است. با استفاده از سیستم های حمل و نقل کارآمد می توان بازارهای فعال کنونی را گسترش داد و نیز بازارهای جدید ایجاد کرد، محصولات فاسد شدنی را در حداقل زمان به مصرف کنندگان در سراسر دنیا رساند، و از مزیت‌های رقابتی کشورهای در حال توسعه برای تولید ارزان تر محصولات استفاده کرد. تصمیمات حمل و نقل، که در سطح تاکتیکی تصمیمات لجستیک هستند، برخلاف تصمیمات مکان یابی با سهولت بیشتری قابل بهینه سازی مجدد نسبت به شرایط و ساختار تغییر یافته زنجیره تأمین هستند. بنابراین این تصمیمات نسبت به شرایط نوسانی محیط های صنعتی کمتر آسیب پذیر هستند.
تعیین راه حل بهینه، یک مسئله NP-کامل در بهینه‌سازی ترکیبی به شمار می رود و متدهای عملی قطعی و هیوریستیک زیادی جهت یافتن جواب های قابل قبول برای VRP توسعه یافته اند.
منابع[ویرایش]
- ↑ علی اصغر رحمانی حسین آبادی، محمد نادعلی زاده چاری. "مسئله مسیریابی وسایل نقلیه (تئوری و کاربردها)".انتشارات فناوری نوین. ۱۳۹۷